Tarzan en Jane

Lieve mensen tijd voor het volgende verhaal!!

Nogmaals bedankt voor alle leuke reacties! Heel erg leuk voor ons om terug te lezen!

Cambodja
27-10 Na een busreis van 8 uur aangekomen in Kratie. In dit plaatsje hopen we een glimp op te vangen van de zeldzame rivier dolfijnen! Momenteel leven er nog maar 70 van dit soort in de Mekong river dus een beetje geluk kan geen kwaad! Bij ons kon het geluk niet op;-) Rond 08.00u in de ochtend zijn wij vetrokken naar de rivier en ruim een kwartier later zagen wij de eerste dolfijnen al zwemmen. 5 min later waren het er rondom de boot al gauw zo'n 10 tot 15. Echt super gaaf. De boot waar alleen jesje en ik op zaten lag rustig te dobberen en naarmate de boot wat langer stil lag, kwamen de dolfijnen steeds dichter bij. Toen na driekwartier en de dolfijnen op zo'n 5 meter afstand waren en we de mooiste foto tot dusver hadden geknipt, hebben we onze "kapitein" geadviseerd om terug te gaan voordat ze in de boot gesprongen waren;-)

29-10 Vertrokken naar Sen Monorom voor de olifanten trekking! De eerste avond ondervonden dat het hier in de bergen heel erg koud kon worden. Winterkleren aan het drankje erbij!! De volgende ochtend startklaar! Tasje ingepakt inclusief slaapspullen! Aan het eind van de dag slapen we in een village direct naast de Jungle. 15 kilometer verder in een dorp op een olifant gestapt. Via het "trapje" over het hoofd van de olifant (sorry olifant;-) in een mandje. Ik vond het nu al doodeng maar volgens mijn schatje moest ik me niet zo aanstellen. Vroeg in de ochtend begon de tocht door de jungle! Het was echt ongelooflijk mooi! Kilometers ontgerepte natuur, het pad was moeilijk begaanbaar. Sommige stukken waren zo steil dat het ons verbaasde dat de olifant dit voor elkaar kreeg. Na een lunch gebaarde onze gids (hij sprak geen Engels dus we communiceerde met handen en voeten;-) dat Ton op het hoofd van de olifant moest gaan zitten, ik in het bakje en de gids liep ernaast. Ton voelde zich de man! Hij noemde zich tarzan en ik was zijn Jane. Uren later kwamen we aan in het dorp. Een van de jongens die ons diezelfde ochtend weg had gebracht voor de olifanten tocht was straal bezopen! Hij had het geweldige idee om ons weg te brengen naar onze slaapplaats. De slaapplaats bleek zijn huis te zijn! Dit leek ons geen goed plan, diezelfde jongen die in de ochtend zo goed Engels sprak brabbelde een taal die zelfs de dorpelingen niet begrepen. Jane werd een beetje gespannen, het begon donker te worden, waren nat van de regen, koude voeten
(backpackers dragen slippers;-) en in geen velden of wegen was een tuktuk te bekennen.... Maar Tarzan zou Tarzan niet zijn als hij als hij het roer niet in eigen handen nam. Gevolg; Tarzan bestuurde de scooter, Jane achterop en de dronkenlap liep ernaast haha. Aangekomen in het stulpje (Armste huisje wat we in heel Cambodja hebben gezien) zagen we de luizen springen en andere ongedierte springen. Het "huisje" bestond uit een aantal planken, zonder bed, tafel, stoelen etc. "Ons bed" bestond uit een vies dekentje zonder bed maar lekker slapen op de vloer. Het enige wat we daar aantroffen was een soort van zelf gemaakt kampvuurtje om op te koken. Jane warmde hier haar blauwe tenen op. Wat in de ochtend begon als een ideaal avontuur was in de avond verre van perfect. Tarzan en Jane kozen het hazenpad;-) We bedankten de dronkenlap voor zijn gastvrijheid en de mogelijkheid om te overnachten en zijn die nacht heerlijk in een luisloos bed gekropen! (Guesthouse) Goh wat een helden!

Daarna een ideale tussenstop in Stung Treng om te breken voor de lange trip.

We laten Cambodja achter ons! Wat hebben wij genoten van dit land! Lieve mensen, heerlijk eten en mooi landschap. De tijd is werkelijk voorbij gevlogen. Het weeshuis heeft een plaatsje in ons hart en hopen hier nog ooit terug te keren.
Nu zijn wij klaar voor het volgende land! Laos! Als dit half zo leuk is als Cambodja zijn wij tevreden maar onze verwachtingen zijn hoog!

LAOS
01-11 Don Det stond aangeven als een rock en roll eiland voor backpackers, dus wij dachten de place to be. Jammer dat alles om 22.30u was gesloten en zo ongeveer iedereen die we tegen kwamen een humeurtje had. Veel meer kunnen wij er eigenlijk dan ook niet over kwijt.

02-11 Vlug het volgende eiland; Don Khon. En dit is wel een aanradertje kunnen we jullie vertellen. De sfeer is onbeschrijfelijk! Alles easy en relaxed in een hangmatje boven de rivier, ja dit plekje bevalt ons wel. Hier hebben we ook super veel leuke mensen ontmoet en heerlijk geklets onder het genot van een hapje en een drankje (Met zo 'n 10 mensen in een vast ploegje elke dag samen aan het ontbijt, de lunch, en het avondmaal).

05-11 Vertrokken naar Pakse, een stadje verder naar het noorden. Grappig genoeg kwamen we in Pakse een aantal mensen tegen van het Don Kkon ploegje en besloten we de volgende dag een brommertje te huren om de watervallen te bekijken. Jammer dat we net een dag uitkozen met de gehele dag regen. Na de eerste waterval regende het te hard om verder te rijden. Gelukkig hadden wij (de mannen) nu de gelegenheid om een vuurtje te stoken in de jungle. Een uitdaging voor ons maar vooral voor Pepe uit Spanje! Zijn pretoogjes spraken boekdelen.

06-11 Op weg naar Sekong om de grootste waterval van zuid-oost Azie te gaan bekijken. Deze zou het water voor 120 meter laten vallen. Sekong (wat op de kaart een redelijke stip was) bleek een uitgestorven plek te zijn waar helemaal niets te beleven viel. Na 4 uur lopen zonder ook maar een tuktuk te hebben gezien zagen we EINDELIJK een guesthouse. In het guesthouse deelde ze ons mede dat de enorme waterval zover in de jungle verborgen zat dat niemand zich daar meer aan waagde. Conclusie; helemaal voor de kat zijn ... hierheen gekomen. Dus de volgende dag weer direct terug naar Pakse (dit was helaas de enigste mogelijkheid) en 's nachts de nachtbus naar Vientiane.

08-11 Aangekomen in Vientiane na een lange reis, dus toe aan een guesthouse! Helaas bleek daar een dag van te voren een festival zijn geweest. Twee keer balen, ten-eerste het festival gemist;-) Ten-tweede zaten de eerste 30 guesthousen vol!! Maar goed, wij als echte doorzetters niet te stoppen natuurlijk ;-) Na veel bloed, zweet en tranen toch iets gevonden. Na het inchecken lekker gegeten en een zwembad gevonden! De entree 10 euro p/p, dat was wel even slikken voor ons als backpackers pinnen maar het koude water riep ons;-) Wij konden deze zwoele zomerstem dan ook niet weerstaan en hebben het het lekker van genomen! Heerlijk rustig aan gedaan en genoten van het mooie weer want 35 graden is toch niet niks. De volgende dag hebben we geschoten op een shooting range. James Bond was er niks bij zei de man van daar.

10-11 Vang Vieng. Dit was de eerste keer dat wij direct begrepen waarom alle mensen positief waren over Laos. Het zuiden was leuk maar viel een klein beetje tegen, maar hier in Vang Vieng is het prachtig. Zoveel moois hebben wij nog niet gezien. De natuur hier is echt super mooi! (Dit klinkt suf maar geloof ons!) Vang Vieng telt veel backpackers en de meeste komen hier maar voor één ding; tuben. Dat houdt in dat je in een vrachtwagen-binnenband de rivier afgaat, en dat je om de 100 meter een bar aan de kant hebt staan waar je keihard en goedkoop kan zuipen. De meeste mensen gaan dus meteen na het ontbijt die kant op en staan de hele dag in die barretjes. Het eerste drankje was om 12.00 uur dan ook een feit (moijito voor Jane en 1 pilsje voor Tarzan). De tweede bar werdt al weer interessanter met heerlijke buckets! De benodigdheden lao lao whiskey, cola em redbull. Welgeteld 15.000 kip (1,5 euro). Dan hoeven wij denk ik al niet meer te vertellen waar het mis ging. Naast de lekkere drankjes hebben we gretig gebruik gemaakt van de Swing --> al zwierend als heuse Tarzannen en Janes boven het water aan een soort liaan/trapeze hangen en je vervolgens van enkele meters hoog in het water laten vallen (of beter gezegd neerstorten als een bakvis op het droge). Keep in mind: ogen, neus en mond dicht en benen bij elkaar! Tuben in Vang Vieng; We zijn eraan verslingerd;-) Alleen het laatste stuk was langer dan verwacht, toen de zon achter de bergen verdwenen was, was onze stoere Jane haast niet meer te herkennen. Haar eens zo mooie roze lipjes waren zo donker als de nacht;-) Ons meisje had het koud. We hebben het allerlaatste stuk dan ook maar een tuk tuk gepakt en het woeste water gelaten voor wat het was. Het was wel echt gaaf om te doen en een aanrader voor jong en oud.

De volgende dag had ik behoorlijk veel last van een kater. Tarzan had nergens last van en stond om 07.00u in de morgen weer te springen naast ons bed. Jane had last van opstartproblemen;-) Terwijl Ton een scooter huurde en stond te onderhandelen (zweten)over de prijs heb ik me nog een keer of 30 nergens druk om gemaakt. (In bed!) Die dag rustig rond gereden en veel mooie dingen gezien! Kilometers aan rijstvelden, autentieke dorpjes en tot slot; De Blue Lagoon! Zelfs hier heeft Ton bewezen dat jij een echte Tarzen in hart en nieren is;-) (zie foto!)

Tot de volgende keer!! Doei liefs kus van ons!